Waterford

deur Kris-Jan Alleman

Ek val so ´n ruk gelede op Waterford in op die Blaawklippen pad. Plaas ek verby gehou het. Ek word verwelkom deur ´n paar javels wat soos nat wasgoed oor die stoele en tafels hang en hulle verbeel hulle is op ´n GQ "shoot". Toe ek uiteidelik aandag trek (my labels is mos onder my klere en nie op my mou nie) bied ´n javel my ´n proe aan met die entoesiasme van ´n ou plaashond wat in die winterson lê en bak. Ek hou toe my Platimum kaart in die holster.

Diegene wat ingestel is op die esteties en hedendaagse wynlandargitektuur kan wel die plekkie besoek. Geniet dan koffie en koek daar eerder as om die marteling in die proelokaal te beleef. Indien julle wyn bestel mag julle dalk die GQ´s in die proelokaal verontrief en die lieplappers se traagheid mag dalk die voornemende koper se bloeddruk onnodig laat styg.

Die wyn is nie onaansienlik nie, maar let daarop dat dit eerder ´n nuwe-wêreldse skouwyn is. Anders gesê, hoe groter pronker, hoe kaler jonker. Die eerste sopie is oorweldigend, synde fisiologiese ryp druiwe gebruik is wat pap gepars is vir maksimale ekstraksie. Verder is dit met ´n plank in nuwe vate geboender en met ´n houtprop geseël. Elke sopie daarna begin afneem in intensiteit, tipies van die opulente styl. Die wyn kort finesse en elegansie maar mag verbeter met tyd.(Maar wie wil nou wag?) Mynsinsiens regverdig dit nie die prys nie, behalwe as jy ´n GQ is wat met die regte sopie in die hand gesien wil word.